Antonio Maura y Montaner (ur. 2 maja 1853 w Palma de Mallorca, zm. 13 grudnia 1925 w Torrelodones w prowincji Madryt) – hiszpański polityk, pięciokrotny premier Hiszpanii (1903-1904, 1907-1909, 1918, 1919 i 1921-1922).
Życiorys
W 1881 został członkiem Kortezów z ramienia Partii Liberalnej, 1892-1894 sprawował funkcję ministra posiadłości zamorskich, był wówczas autorem projektu (odrzuconego przez ówczesny rząd) nadania autonomii Kubie), a 1894-1895 zajmował stanowisko ministra sprawiedliwości. Krytykował system klientelizmu politycznego (tzw. kacykizm), 1902 przeszedł do Partii Konserwatywnej, której w latach 1903-1912 był przywódcą. W latach 1902-1903 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych, a 1903-1904 i 1907-1909 premiera. Jako premier wprowadzał umiarkowane reformy polityczne i prawa pracy (tzw. odgórna rewolucja), starał się zwalczać terroryzm anarchistów i zwiększyć obecność wojsk hiszpańskich w Maroku, co przyczyniło się do wzrostu napięcia społecznego i doprowadziło do wybuchu zamieszek (Tragiczny Tydzień w Barcelonie) i dymisji Maury. Po 1913 Maura przewodził części konserwatystów, a w 1918, 1919 i 1921-1922 był premierem rządu jedności narodowej. Sprzeciwiał się dyktaturze Miguela Primo de Rivery, trafnie przewidując, że doprowadzi ona do upadku monarchii.
Bibliografia
Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2003, t. 17, s. 145.
