Albert Bernhard Frank
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 17 stycznia 1839 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 września 1900 | ||
| profesor nauk przyrodniczych | |||
| Specjalność: botanika, fizjologia roślin | |||
| Alma Mater | Uniwersytet w Lipsku | ||
| Doktorat | 1865 | ||
| Habilitacja | 1866 | ||
| Profesura | 1878 | ||
| Nauczyciel akademicki | |||
| Uczelnia | Uniwersytet w Lipsku | ||
| |||
Albert Bernhard Frank (ur. 17 stycznia 1839 w Dreźnie, zm. 27 września 1900 w Berlinie) – niemiecki biolog, profesor botaniki, specjalista w zakresie fizjologii roślin i fitopatologii.
Ukończył szkołę podstawową i średnią w Dreźnie, a następnie na uniwersytecie w Lipsku studiował medycynę i nauki przyrodnicze, gdzie w 1865 otrzymał tytuł doktora nauk[1]. Następnie podjął pracę na tym uniwersytecie, uzyskując w 1866 habilitację na podstawie rozprawy Über die Entstehung der Intercellularräume der Pflanzen. W 1878 został profesorem nadzwyczajnym botaniki Uniwersytetu w Lipsku, by w 1881 zostać profesorem fizjologii roślin na uczelni rolniczej (Landwirtschaftliche Hochschule Berlin) w Berlinie (obecnie Wydział Rolny Uniwersytetu Humboldta w Berlinie); w latach 1895-1897 był jej rektorem. W latach 1899-1900 kierował wydziałem biologii rolnictwa i leśnictwa w Cesarskim Urzędzie Zdrowia (Biologische Abteilung für Land- und Forstwirtschaft am Kaiserlichen Gesundheitsamt)[2][3].
W okresie pracy na uniwersytecie w Lipsku prowadzone przez Franka badania dotyczyły głównie anatomii i fizjologii roślin. Zajmował się między innymi badaniem reakcji fototropicznych i grawitropicznych. W roku 1880 opublikował dzieło Die Krankheiten der Pflanzen z zakresu fitopatologii i tą tematyką zajmował się po podjęciu pracy na uczelni w Berlinie. Jako wykładowca przekazywał wiedzę z zakresu rolnictwa, leśnictwa i ogrodnictwa. Swoimi badaniami wykazał, że wnikające w korzenie sosny strzępki grzybów nie tylko nie wywołują objawów choroby lecz ich obecność przynosi korzyść drzewu. Zajmował się również badaniem brodawek korzeniowych wytwarzanych przez rośliny bobowate i umożliwiających symbiozę z bakteriami asymilującymi azot[4].
Frank jako pierwszy użył terminów symbioza (w 1877) i mikoryza (w 1885). Od jego nazwiska pochodzą nazwy rodzaju Frankia i Frankiella[1]. Nazwane przez niego gatunki oznacza się skrótem A.B.Frank[5].
- Wybrane publikacje
- Beiträge zur Pflanzenphysiologie. Leipzig: 1868.
- Lehrbuch der Pflanzenphysiologie. Berlin: 1890.
- Die Krankheiten der Pflanzen, 2 Bde., Breslau 1880
- Die Krankheiten der Pflanzen. ein Handbuch für Land- und Forstwirte, Gärtner, Gartenfreunde und BotanikerLehrbuch der Botanik. Wyd. 2. Breslau: 1895-96. DOI: 10.5962/bhl.title.29599.
- Lehrbuch der Botanik. Leipzig: 1892-93. DOI: 10.5962/bhl.title.29599.
Przypisy
- ↑ a b Frank, Albert Bernhard. W: L.J. Dorr, Dan H. Nicolson: Taxonomic literature. T. Suplement VII: F-Frer. Ruggell: A.R.G. Gantner, 2008, s. 386-388. ISBN 9873906166650.
- ↑ Prof. Dr. phil Albert Bernhard Frank. [w:] Professorenkatalogs der Universität Leipzig / Catalogus Professorum Lipsiensium [on-line]. Historisches Seminar der Universität Leipzig. [dostęp 2014-03-26]. (niem.).
- ↑ J. Cederquist. Franke, Albert Bernhard. „Acta horti bergiani: Meddelanden från Kongl. Svenska Vetenskaps-Akademiens Trädgård Bergielund”. 3 (1-2), s. 126. Bergianska Stiftelsen. OCLC 1903.
- ↑ L. Witt Mack: Botanik online: Klassiker der Biologie im Internet - A. B. FRANK - Nachruf - Gartenflora 1900, 542. [dostęp 2014-03-31].
- ↑ Frank, Albert Bernhard (1839-1900). [w:] International Plant Names Index [on-line]. International Plant Names Index, 2003-07-02. [dostęp 2014-03-26]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Biografia w Neue deutsche Biographie
Kontrola autorytatywna (osoba):
- Treccani: albert-bernhard-frank
