Ajmalina

Ajmalina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (1R,9R,10S,12R,13S,14R,16S,18R)-13-etylo-8-metylo-8,15-diazaheksacyklo[14.2.1.0{1,9}.0{2,7}.0{10,15}.0{12,17}]nonadeka-2,4,6-trieno-14,18-diol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C20H26N2O2
Masa molowa	326,43 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	4360-12-7
PubChem	441080
DrugBank	DB01426
SMILES CCC1C2CC3C4C5(CC(C2C5O)N3C1O)C6=CC=CC=C6N4C
InChI InChI=1S/C20H26N2O2/c1-3-10-11-8-14-17-20(12-6-4-5-7-13(12)21(17)2)9-15(16(11)18(20)23)22(14)19(10)24/h4-7,10-11,14-19,23-24H,3,8-9H2,1-2H3/t10-,11-,14-,15-,16?,17-,18+,19+,20+/m0/s1 InChIKey CJDRUOGAGYHKKD-HEFSZTOGSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 490 mg/l (30 °C)[2] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalna w etanolu, chloroformie, słabo w eterze dietylowym, benzenie[1] Temperatura topnienia 206 °C[2][1] logP 1,81[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-08-01] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[3] Uwaga Zwroty H H302, H312, H332 Zwroty P P280 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[4] 0 2 0   Numer RTECS AX8050000 Dawka śmiertelna LD50 360 mg/kg (szczur, doustnie)[3]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	C01BA05
Farmakokinetyka Działanie przeciwarytmicze
Multimedia w Wikimedia Commons

Ajmalina – organiczny związek chemiczny, jest najważniejszym alkaloidem grupy ibogainy. Różni się w swojej budowie od pozostałych przedstawicieli tej grupy. Występuje między innymi w korzeniu rauwolfi żmijowej.

Hamuje czynności układu bodźcoprzewodzącego serca nie wpływając przy tym na kurczliwość samego mięśnia sercowego. W lecznictwie znalazła zastosowanie jako lek przeciwarytmiczny (klasy Ia według klasyfikacji Vaughana-Williamsa). Stosowna jest najczęściej w migotaniu przedsionków z szybką czynnością komór. Nie wykazuje właściwości hipotensyjnych. Charakteryzuje się krótkim działaniem (do 1,5 godziny). Jest podawana najczęściej w postaci zastrzyku dożylnego ze względu na trudności w osiągnięciu zamierzonego stężenia przy podawaniu doustnym.

Przypisy