Śląsk Zielony

Ten artykuł od 2012-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji: Nie wytłumaczono w jakim sensie podział miałby być „propagandowy”. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Śląsk Zielony – określenie stworzone w międzywojennej Polsce, tworzące podział ówczesnych ziem śląskich w Polsce (województwo śląskie) na trzy części: („Śląsk Czarny”, „Śląsk Biały” i „Śląsk Zielony”).

Autorami trójkolorowego podziału województwa śląskiego był Gustaw Morcinek, pisarz ludowy, oraz Stanisław Berezowski. Podział został użyty przez nich w wydanej w 1933 roku monografii województwa śląskiego pt. „Śląsk”^[1]. Od 1945 roku, kiedy Polska otrzymała po konferencji poczdamskiej zachodnie tereny Górnego Śląska oraz Dolny Śląsk, sztuczny, trójkolorowy podział z okresu dwudziestolecia międzywojennego przestał być stosowany.

Śląskiem Zielonym określił Morcinek południowe obszary ówczesnego województwa, a określenie to nawiązywało do licznych tu terenów zielonych, w tym rozległych lasów^[2]. Do Zielonego Śląska zaliczyli oni Śląsk Cieszyński oraz położony bardziej na północ powiat pszczyński, porośnięty lasami Puszczy Pszczyńskiej. Miasta: Bielsko (dziś lewobrzeżna połowa miasta Bielsko-Biała), Cieszyn, Pszczyna, Tychy (wtedy wieś), Skoczów, Wisła (wtedy wieś) i Ustroń (wtedy wieś).

Przypisy