Łarisa Szepitko : Życiorys, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Łarisa Szepitko

Łarisa Szepitko
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1938 Artiomowsk, ZSRR
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1979 obwód twerski, ZSRR
Zawód	reżyserka, scenarzystka
Współmałżonek	Elem Klimow
Lata aktywności	1955-1977

Łarisa Szepitko (ros. Лариса Шепитько, ur. 6 stycznia 1938 roku w Artiomowsku, zm. 2 lipca 1979 roku w obwodzie twerskim) – radziecka reżyserka, scenarzystka i aktorka filmowa.

Życiorys

W 1955 rozpoczęła studia w moskiewskim WGiK, początkowo pod kierunkiem Aleksandra Dowżenki, a po jego śmierci – pod kierunkiem Micheila Cziaurelego. Studia ukończyła w 1963, uzyskując nagrodę za film dyplomowy Ciepło. W swych późniejszych dziełach kilkakrotnie nawiązywała do tematyki wojennej, m.in. w Samotnej (1966) oraz we Wniebowstąpieniu (1976), nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem i nagrodą FIPRESCI na 27. MFF w Berlinie.

Była żoną reżysera Elema Klimowa, który po jej niespodziewanej śmierci dokończył przygotowywany przez nią film Pożegnanie.

Zginęła w wypadku samochodowym.

Wybrana filmografia

Зной, (1963)^[1]
Samotna (Крылья, 1966)^[1]
Начало неведомого века, (1967)
В тринадцатом часу ночи, (1969)
Ty i ja (Ты и я, 1971)
Wniebowstąpienie (Восхождение, 1976)

Przypisy

↑ ^a ^b Kazimierz Nowacki (red.), Z filmem radzieckim na ty, Kraków 1972, s. 56.

Literatura

Barbara Koenig Quart, 1989, Women Directors: The Emergence of a New Cinema, Praeger, ISBN 0-275-93477-3.
Jeanne Vronskaya, 1972, Young Soviet Film Makers, George Allen and Unwin, ISBN 0-04-791023-2.