Trans-Atlantische Vrijhandelszone

Dit artikel gaat over de vrijhandelszone in het algemeen. Voor het Trans-Atlantisch Handelsverdrag zelf zie TTIP.
Voorgestelde TAFTA-zone :
VS en EU in donkerblauw, overige kandidaat-leden in lichtblauw (NAFTA en EVA)

De Trans-Atlantische Vrijhandelszone (Transatlantic Free Trade Area, TAFTA) is een voorstel om een grote trans-Atlantische vrijhandelszone te vormen die Europa en Noord-Amerika omvat. De eerste ontwerpen hierover dateren uit de jaren '90. Sedert 2013 wordt actief onderhandeld over een specifiek verdrag, het Trans-Atlantisch Vrijhandels- en Investeringsverdrag (TTIP). Deze geplande vrijhandelszone zou samen met bestaande vrijhandelsverdragen met Canada, Mexico en de Europese Vrijhandelsassociatie, een groot deel van het Europese en Noord-Amerikaanse continent omvatten.

Gelet op de lage gemiddelde douanetarieven in deze zone (minder dan 3%), heeft de vrijmaking van de handel vooral betrekking op de niet-tarifaire handelsbelemmeringen. Die bestaan vooral uit douaneformaliteiten en binnenlandse reguleringen, meer bepaald standaarden, en beschermingsmaatregelen inzake veiligheid en consumentenbelangen.[1]

Transatlantic Economic Council

In het kader van het vrijhandelsoverleg is de Transatlantische Economische Raad (Transatlantic Economic Council, TEC) opgericht, een overlegorgaan tussen de Verenigde Staten en de Europese Unie om de economische samenwerking te versterken.

De Raad werd opgericht door een overeenkomst die op 30 april 2007 werd ondertekend op het Witte Huis, door toenmalig VS-president George W. Bush, Voorzitter van de Europese Raad Angela Merkel en EU-Commissievoorzitter José Manuel Barroso.

De Raad komt in principe minstens eenmaal per jaar bijeen, en wordt gezamenlijk voorgezeten door een hoge vertegenwoordiger van de VS-regering, en een lid van de Europese Commissie. Tot haar bevoegdheden behoren onder meer overleg inzake verkeersveiligheid, alternatieven voor dierproeven in de sector van de cosmetica, en technologie. Sedert de start van de TTIP-onderhandelingen is de Raad niet meer op het hoogste niveau samengekomen, maar wordt de samenwerking op technisch niveau voortgezet.[2]

Trans-Atlantische dialoog

Na het einde van de Koude Oorlog werden in de jaren '90 diverse diplomatieke initiatieven genomen om de relaties tussen de Verenigde Staten en Europa op economisch, sociaal, cultureel en wetenschappelijk gebied verder aan te halen, zoals de Transatlantic Declaration van december 1990 met de Verenigde Staten[3] en met Canada[4]. Men wilde ook de recente Oost-Europese democratieën bij het proces betrekken[5]. In 1995 werd de New Transatlantic Agenda[6] opgesteld, die nog steeds de basis vormt voor de wederzijdse relaties[7]. In dit kader worden verschillende “Dialogen”[5] gevoerd, een vorm van geïnstitutionaliseerd overleg.

Transatlantic Business Dialogue

De Trans-Atlantische Bedrijvendialoog (TransAtlantic Business Dialogue, TABD) werd in 1995 opgericht, en in 2013 opgenomen in de Trans-Atlantic Business Council.

Transatlantic Consumer Dialogue

De Transatlantic Consumer Dialogue (TACD) werd opgestart in september 1998, in het kader van het (New) Transatlantic Economic Partnership 1998[8]. De TACD groepeert meer dan 75 leden[9], en houdt jaarlijks een “Stakeholder Forum”.

Transatlantic Environment Dialogue

De Transatlantic Environment Dialogue (TAED) werd opgericht in mei 1999, en formuleerde aanbevelingen inzake milieu en klimaat voor de VS-EU-top in Lissabon. In november 2000 staakte het zijn werkzaamheden, naar eigen zeggen door gebrek aan financiering vanuit de VS.[5]

Transatlantic Labour Dialogue

De Transatlantic Labour Dialogue (TALD) bestond in 2001 uit een samenwerking tussen de opleidingsteams van het Europese ETUC en het Amerikaanse AFL–CIO, en was vooral bedoeld om het contact te bevorderen tussen werknemers van multinationale ondernemingen.[5]

Transatlantic Legislators' Dialogue

De Transatlantic Legislators' Dialogue (TLD) gaat terug op interparlementaire contacten sedert 1972, en bestaat sedertdien uit halfjaarlijkse (sedert 2013 slechts jaarlijkse) vergaderingen en tussentijdse contacten tussen (leden van) het Europees Parlement en het Amerikaans Congres. Aangezien wetgevend werk vooral in commissies tot stand komt, wordt ook op dit niveau intensief overlegd.[10]

Zie ook

Externe links

  • Transatlantic Economic Council, United States Department of State
  • Transatlantic Economic Council, European Commission - Enterprise and Industry (archiefpagina)
  • EU Trade Policy, United States
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ (en) Trade Policy – United States. Europese Commissie. Geraadpleegd op 19 april 2015.
  2. ↑ (en) EU – US cooperation. Europese Commissie. Geraadpleegd op 19 april 2015.
  3. ↑ (en) Transatlantic Declaration of 1990 – Declaration on U.S. - EC Relations. US Mission to the EU (december 1990). Geraadpleegd op 22 april 2015.
  4. ↑ (en) Declaration on Transatlantic Relations, 1990. eeas.europa.eu. Geraadpleegd op 22 april 2015.
  5. ↑ a b c d (en) Transatlantic Dialogues. Streit Council (1990). Geraadpleegd op 22 april 2015.
  6. ↑ (en) The New Transatlantic Agenda. US State Dept (december 1990). Geraadpleegd op 22 april 2015.
  7. ↑ (en) President Tusk in USA: Meeting with Senator McCain. EU Raad. Geraadpleegd op 22 april 2015.
  8. ↑ (en) Transatlantic Economic Partnership 1998. eeas.europa.eu. Geraadpleegd op 22 april 2015.
  9. ↑ (en) TACD Members. tacd,org. Geraadpleegd op 22 april 2015.
  10. ↑ (en) Transatlantic Legislators' Dialogue. Europees Parlement. Geraadpleegd op 22 april 2015.