Odo II van Bourgondië

Odo II van Bourgondië
1118-1162
Het zegel van Odo II van Bourgondië.
Hertog van Bourgondië
Periode 1143-1162
Voorganger Hugo II
Opvolger Hugo III
Vader Hugo II van Bourgondië
Moeder Mathilde van Mayenne
Dynastie Oudere huis Bourgondië

Odo II van Bourgondië (Frans: Eudes II) (circa 1118 - 27 september 1162[1]) was van 1143 tot 1162 hertog van Bourgondië. Hij behoorde tot het huis Bourgondië.

Levensloop

Hij was de zoon van hertog Hugo II van Bourgondië en Mathilde van Mayenne, dochter van graaf Gauthier van Mayenne.[2]

Odo II weigerde in 1137 zijn eed van trouw af te leggen aan koning Lodewijk VII van Frankrijk, maar paus Adrianus IV verplichtte hem om zijn eed toch af te leggen. In 1147 steunde hij zijn neef, koning Alfons I van Portugal dan weer bij het beleg van Lissabon tegen de Moren en Odo II zelf nam ook deel aan de strijd.

Odo was echter een roofzuchtig heerser. Als boetedoening voor zijn daden moest hij een pelgrimstocht naar het Heilige Land doen. Het was tijdens die pelgrimstocht dat Odo II in 1162 overleed. Hij werd begraven in de abdij van Cîteaux.

Huwelijk en nakomelingen

In 1145 huwde hij met Maria van Champagne, een dochter van graaf Theobald II van Champagne.[3] Ze kregen volgende kinderen:

Voorouders

Voorouders van Odo II van Bourgondië
Overgrootouders Hendrik van Bourgondië (1035-1066)
∞
? (-) 		Willem I van Bourgondië (1020-1087)
∞
Stephania van Longwy-Metz 		? (-)
∞
? (-) 		? (-)
∞
? (-)
Grootouders Odo I van Bourgondië (1060-1102)
∞
Sibylla van Bourgondië (1065-1101) 		Gauthier van Mayenne (1065-1124)
∞
Gerberge de Terrasson
Ouders Hugo II van Bourgondië (1035-1066)
∞
Mathilde van Mayenne (1092-1163)
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ Annales S. Benigni Divionensis 1162 (= G.H. Pertz (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, V, Hannover, 1844, p. 45), Necrologie van Cîteaux (= E. Petit, Histoire des ducs de Bourgogne de la race capétienne, avec des documents inédits et des pièces justificatives, V, Dijon, 1894, p. 404: vi kal. [octobris] Obierunt Hugo et Odo, duces Burgundie), Necrologie van Molesme (= Idem, p. 393: V kal. obiit Odo, dux Burgundie.).
  2. ↑ E. Petit, Histoire des ducs de Bourgogne de la race capétienne, avec des documents inédits et des pièces justificatives, I, Dijon, 1885, pp. 450-451. C.B. Bouchard, Sword, Miter, and Cloister: Nobility and the Church in Burgundy, 980–1198, Ithaca, 1987, p. 259.
  3. ↑ Annales S. Benigni Divionensis 1190 (= G.H. Pertz (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, V, Hannover, 1844, p. 46), Alberik van Trois-Fontaines, Chronica 1152 (= (= L. Weiland (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores XXIII, Hannover, 1874, p. 841).
  4. ↑ Godfried van Vigeois, Pars Altera Chronici Lemovicensis XXI (= L. Delisle (ed.), Recueil des historiens des Gaules et de la France, XVIII, Parijs, 1879, p. 219: nec defuit nobilis Ebo de Charanto cum Gaucherio de Salis qui fuit filius Geraldi de Mania cum nuru sua, quae fuit uxor Archambaldi de Borbon et soror Ducis Burgundiae.).
  5. ↑ Annales S. Benigni Divionensis 1190 (= G.H. Pertz (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, V, Hannover, 1844, p. 46).
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Odo II. (Burgund) op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, 1935, p. 35, plaat 17.