Nothrotheriidae

Nothrotheriidae
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Vroeg-Mioceen tot Vroeg-Holoceen
Model van een Nothrotheriops shastensis
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Pilosa (Luiaards en miereneters)
Onderorde:Folivora (Luiaards)
Familie
Nothrotheriidae
(Ameghino 1920)
C. de Muizon et al. 2004
Skelet van de Shasta grondluiaard (Nothrotheriops shastense), Peabody Museum
Reconstructie van de Nothrotheriops shastense
Nothrotheriidae op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

De Nothrotheriidae[1] zijn een familie van uitgestorven grondluiaards die leefden van ongeveer 13,8 miljoen jaar geleden tot 12.000 jaar geleden.[2] De familie werd eerst geplaatst binnen de stam Nothrotheriini of de onderfamilie Nothrotheriinae binnen Megatheriidae, maar worden nu geplaatst in hun eigen familie, Nothrotheriidae.[3] Nothrotheriides verschenen in de Tortonien in Zuid-Amerika. Onder deze groep valt de relatief licht gebouwde Nothrotheriops, die een lengte had van ongeveer 2,75 meter. Hoewel Nothrotheriides klein waren in vergelijking met sommige van hun Megatheriide familieleden, vormden hun klauwen een effectieve verdediging tegen roofdieren, vergelijkbaar met die van grotere miereneters tegenwoordig.

Evolutie

Tijdens het Laat-Mioceen en het Plioceen paste het luiaardgeslacht Thalassocnus van de westkust van Zuid-Amerika zich aan aan een levensstijl in ondiep water.[3][4][5] De gezinsplaatsing van Thalassocnus wordt echter betwist; hoewel lang beschouwd als een Nothrotheriide, verplaatst een recente analyse het naar Megatheriidae[6] terwijl een andere het in een basale positie binnen Nothrotheriidae houdt.[7]

De vroegste nothrotheriide in Noord-Amerika was Nothrotheriops, die aan het begin van het Pleistoceen verscheen, ongeveer 2,6 miljoen jaar geleden.[8] Nothrotherium bereikte Mexico (Nuevo León) tegen het Laat-Pleistoceen.[9]

De laatste grondluiaards in Noord-Amerika van Nothrotheriops stierven zo recent dat hun gedroogde subfossiele mest in sommige grotten (bijv. De Rampart-grot in de Grand Canyon) onaangetast is gebleven, alsof het pas onlangs is afgezet. Een van de skeletten, gevonden in een lavatunnel bij Aden Crater, grenzend aan Kilbourne Hole, New Mexico, had nog steeds huid en haar behouden en bevindt zich nu in het Peabody Museum van Yale. De grootste specimens van Nothrotheriops-mest zijn te vinden in de collecties van het National Museum of Natural History.

Classificatie

  • ? Onderfamilie Thalassocninae
  • Onderfamilie Nothrotheriinae
    • Geslacht Amphibradys
    • Geslacht Chasicobradys
    • Geslacht Huilabradys
    • Geslacht Mionothropus
    • Geslacht Nothropus
    • Geslacht Nothrotheriops
    • Geslacht Nothrotherium
    • Geslacht Pronothrotherium
    • Geslacht Xyophorus
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ Fossilworks: Nothrotheriidae. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 16-05-2023.
  2. ↑ (en) Fossilworks: Nothrotheriidae. Fossilworks. Gearchiveerd op 8 juli 2020. Geraadpleegd op 7 juli 2020.
  3. ↑ a b (en) Christian de Muizon (Juni 2004). The Youngest Species of the Aquatic Sloth Thalassocnus and a Reassessment of the Relationships of the Nothrothere Sloths (Mammalia: Xenarthra) (PDF). Journal of Vertebrate Paleontology 24 (2): 387–397 (Society of Vertebrate Paleontology). DOI: 10.1671/2429a. Geraadpleegd op 7 juli 2020.
  4. ↑ (en) Christian de Muizon (June 2004). The evolution of feeding adaptations of the aquatic sloth Thalassocnus (PDF). Journal of Vertebrate Paleontology 24 (2): 398–410 (Society of Vertebrate Paleontology). DOI: 10.1671/2429b. Geraadpleegd op 7 juli 2020.
  5. ↑ (en) Eli Amson, Christian de Muizon, Michel Laurin, Christine Argot, Vivian de Buffrénil (7 mei 2014). Gradual adaptation of bone structure to aquatic lifestyle in extinct sloths from Peru. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences 281 (1782): 20140192 (Royal Society of London). PMID 24621950. PMC 3973278. DOI: 10.1098/rspb.2014.0192.
  6. ↑ (en) Eli Amson, Christian De Muizon, Timothy J. Gaudin (13 juni 2016). A reappraisal of the phylogeny of the Megatheria (Mammalia: Tardigrada), with an emphasis on the relationships of the Thalassocninae, the marine sloths (PDF). Zoological Journal of the Linnean Society 179 (1): 217–236. DOI: 10.1111/zoj.12450. Gearchiveerd van origineel op 12 juni 2018. Geraadpleegd op 7 juli 2020.
  7. ↑ (en) Luciano Varela, P Sebastián Tambusso, H Gregory McDonald, Richard A Fariña (15 september 2018). Phylogeny, Macroevolutionary Trends and Historical Biogeography of Sloths: Insights From a Bayesian Morphological Clock Analysis (PDF). Systematic Biology 68 (2): 204–218. DOI: 10.1093/sysbio/syy058.
  8. ↑ (en) Fossilworks: Nothrotheriops. Fossilworks. Gearchiveerd op 11 juli 2020. Geraadpleegd op 7 juli 2020.
  9. ↑ (en) Fossilworks: Nothrotherium. Fossilworks. Gearchiveerd op 7 juli 2020. Geraadpleegd op 7 juli 2020.
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Nothrotheriidae op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.