Miet Smet

Miet Smet
Miet Smet (2009)
Volledige naam	Maria Bertha Petrus Smet
Geboren	Sint-Niklaas, 5 april 1943
Kieskring	Oost-Vlaanderen
Regio	Vlaanderen
Land	België
Partij	CVP / CD&V
Functies
1972	Persattache Luc Dhoore
1973 - 1979	Directeur IPOVO
1974 - 1983	Voorzitster V&M
1978 - 1995	Volksvertegenwoordigster[1]
1979 - 1980	Lid Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
1980 - 1995	Lid Vlaamse Raad
1985	Secretaris Kamer van volksvertegenwoordigers
1985 - 1992	Staatssecretaris voor Milieu en Sociale Emancipatie
1988 - 1995	Voorzitster EZA
1992 - 1999	Minister van Tewerkstelling en Arbeid
1995 - 1997	Voorzitster EUCDW
1996 - 1997	Voorzitster ICDW
1999 - 2004	Europees Parlementslid[2]
2002 - 2004	Quaestor Europees Parlement
1986 - 1991	Vice-voorzitster AWEPA
2004 - 2009	Vlaams Parlementslid[3]
2007 - 2009	Gemeenschapssenator[4]
Portaal    België Politiek

Maria Bertha Petrus (Miet) Smet (Sint-Niklaas, 5 april 1943) is een Belgische christendemocratische politica uit Vlaanderen.

Biografie

Smet is een dochter van CVP-senator Albert Smet en Irma Ievens. Ze studeerde maatschappelijk werk aan de Katholieke Sociale Hogeschool van Gent. In 1964 ging ze werken bij de studiegroep 'Mens en Ruimte'. Smet bleef bij Mens en Ruimte tot in 1971. Ook was ze in 1969 medestichter van vzw Durme, een natuurbeschermingsvereniging in de regio Lokeren, van 1970 tot 1976 voorzitster van het Actiecomité tot Beveiliging van het Leefmilieu op Linkeroever en lag ze in 1971 mee aan de basis van de oprichting van de Bond Beter Leefmilieu. In 1971 werd Miet Smet adviseur bij de Intercommunale Dender, Durme en Schelde, wat ze bleef tot in 1972.

Op vraag van haar vader werd ze in de jaren 1960 lid van de CVP-Jongeren. Van 1969 tot 1973 was ze lid van het Bureau van de CVP-Jongeren, waarin ze zich voornamelijk bezighield met het gemeentelijk beleid, ruimtelijke ordening en leefmilieu. Van 1971 tot 1991 was Smet eveneens voorzitter van de CVP-afdeling van Lokeren.

In 1972 werd ze persattaché van staatssecretaris Luc Dhoore. Vervolgens was ze van 1973 tot 1979 directeur van het Instituut voor Politieke Vorming binnen de CVP. Ook stichtte ze binnen de partij de werkgroep Vrouw & Maatschappij op, de politieke vrouwenbeweging van de CVP. Van 1974 tot 1983 was ze er de eerste voorzitster van. Tevens was ze van 1975 tot 1985 voorzitster van de commissie Vrouwenarbeid.^[5]

Miet Smet deed in 1978 haar intrede in de Kamer van volksvertegenwoordigers, als verkozene voor het arrondissement Sint-Niklaas, en bleef er zetelen tot in mei 1995, waarna ze gedurende één maand zetelde als rechtstreeks gekozen senator. In de periode januari 1979-oktober 1980 zetelde ze als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Vanaf 21 oktober 1980 tot mei 1995 was ze lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

Van 1985 tot 1992 was ze staatssecretaris voor Leefmilieu en Maatschappelijke Emancipatie in de Regering-Martens VI, de Regering-Martens VII, de Regering-Martens VIII en de Regering-Martens IX. In deze functie ontwikkelde ze een beleid rond gelijke kansen tussen man en vrouw, vluchtelingenopvang en armoede en voerde ze een reeks milieumaatregelen door.

Vervolgens was ze van 1992 tot 1999 minister van Arbeid en Tewerkstelling in de Regering-Dehaene I en de Regering-Dehaene II, belast met het beleid van gelijke kansen voor mannen en vrouwen. Ook was ze van 1986 tot 1991 ondervoorzitster van de Association of West European Parliamentarians for Africa, van 1988 tot 1995 voorzitster van het Europäisches Zentrum für Arbeitnehmerfragen, van 1995 tot 1997 voorzitster van de Europese Unie van Christen-Democratische Werknemers en van 1996 tot 1997 voorzitster van de Internationale Christen-Democratische Werknemersorganisatie.

Toen zij, en niet Wilfried Martens, bij de verkiezingen van 1999 de eerste plaats op de Europese lijst kreeg, weigerde Martens op aansporen van zijn tweede vrouw Ilse Schouteden, om nog op de lijst te staan.^[6][7] Van 1999 tot 2004 was ze lid van het Europees Parlement, waar ze van 2002 tot 2004 quaestor was. Ook werd ze in 2001 vicevoorzitter van AWEPA, de vereniging van Europese parlementairen voor Afrika.

In 2002 kreeg ze de titel Minister van Staat. Tussen juni 2004 en juni 2009 zetelde Miet Smet in het Vlaams Parlement en vanuit deze functie zetelde ze van juli 2007 tot juni 2009 als gemeenschapssenator opnieuw in de Belgische Senaat. In de Senaat werd ze onder andere lid van het Adviescomité voor Gelijke Kansen voor Mannen en Vrouwen. Op 4 maart 2009 werd ze in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement gehuldigd voor haar 30 jaar parlementair mandaat.

Op 27 september 2008 trouwde ze met mede-CVP-kopstuk en voormalig premier Wilfried Martens in het stadhuis van Lokeren, de gemeente waar het paar ook ging wonen. Beiden voeren de titel van Minister van Staat. Haar echtgenoot overleed op 9 oktober 2013.

Op 11 juli 2016 ontving ze uit handen van minister-president Geert Bourgeois het Groot Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap voor haar verdiensten voor Vlaanderen. Ook was ze van 2009 tot 2012 voorzitster van de OKRA.

In oktober 2018 gaf Smet in het VRT-programma De Afspraak toe dat ze in de jaren 1980, als staatssecretaris voor Maatschappelijke Emancipatie, weet had van abortussen die toen werden uitgevoerd in het opvangcentrum Klein Kasteeltje. Ze had dat toen verzwegen voor zowel haar partij als voor de regering. Abortus was toentertijd nog verboden, en zou wettelijk mogelijk worden in 1990.^[8]

Haar memoires "ik kijk alleen vooruit" (198 pagina's) werden in 2017 op 500 exemplaren uitgegeven bij uitgeverij Lannoo.

Eretekens

•  België: Grootofficier in de Leopoldsorde, KB 11 Juni 2004
•  België: Minister van Staat

Zie de categorie Miet Smet van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Externe links

• Archief van Miet Smet in de ODIS